Wskazania do zastosowania delfinoterapii: zaburzenia ze spektrum autyzmu i ADHD, choroby centralnego układu nerwowego, pourazowe i wrodzone porażenie mózgowe, zespół Downa i inne zespoły genetyczne, opóźnienie psychoruchowe, zaburzenia zachowania i nastroju w tym depresja; alergie i nadwrażliwość sensoryczna; padaczka w tym padaczka lekooporna.

Delfinoterapia na świecie – podstawowe wskazania:

•  mózgowe porażenie dziecięce,
•  wczesny autyzm dziecięcy,
•  zespół Downa i inne zaburzenia genetyczne,
•  ADHD,
•  zaburzenie czynnościowe centralnego systemu nerwowego,
•  upośledzenie umysłowe,
•  zaburzenia mowy i słuchu,
•  głuchota nerwowo sensorowa,
•  nerwice,
•  zaburzenia stresowe pourazowe,
•  zaburzenia depresyjne o charakterze nieendogennym,
•  zaburzenia pamięci,
•  zaburzenia w przyswajaniu wiedzy
•  urazy psychiczne (wypadki, krytyczne incydenty, traumy)
•  zaburzenia żywienia i przemiany materii zaburzenia hormonalne

Pomoc delfina jest uwarunkowana jego naturalnymi właściwościami: połączenie unikalnych cech fizycznych i wysokiego intelektu delfina, zdolność do obcowania między gatunkami, wykorzystanie niewerbalnych środków obcowania, zabawowe zachowanie się. Inny ważny czynnik, przemawiający za delfinoterapią wiąże się z obecnością podczas terapii innych członków rodziny. Jest to bardzo ważny psychologiczny czynnik, który wpływa na pogłębienie relacji między rodzicami, jak również między rodzicami a dzieckiem.