Wskazania do zastosowania delfinoterapii: zaburzenia ze spektrum autyzmu i ADHD, choroby centralnego układu nerwowego, pourazowe i wrodzone porażenie mózgowe, zespół Downa i inne zespoły genetyczne, opóźnienie psychoruchowe, zaburzenia zachowania i nastroju w tym depresja; alergie i nadwrażliwość sensoryczna; padaczka w tym padaczka lekooporna.
Delfinoterapia na świecie – podstawowe wskazania:
• mózgowe porażenie dziecięce,
• wczesny autyzm dziecięcy,
• zespół Downa i inne zaburzenia genetyczne,
• ADHD,
• zaburzenie czynnościowe centralnego systemu nerwowego,
• upośledzenie umysłowe,
• zaburzenia mowy i słuchu,
• głuchota nerwowo sensorowa,
• nerwice,
• zaburzenia stresowe pourazowe,
• zaburzenia depresyjne o charakterze nieendogennym,
• zaburzenia pamięci,
• zaburzenia w przyswajaniu wiedzy
• urazy psychiczne (wypadki, krytyczne incydenty, traumy)
• zaburzenia żywienia i przemiany materii zaburzenia hormonalne
Pomoc delfina jest uwarunkowana jego naturalnymi właściwościami: połączenie unikalnych cech fizycznych i wysokiego intelektu delfina, zdolność do obcowania między gatunkami, wykorzystanie niewerbalnych środków obcowania, zabawowe zachowanie się. Inny ważny czynnik, przemawiający za delfinoterapią wiąże się z obecnością podczas terapii innych członków rodziny. Jest to bardzo ważny psychologiczny czynnik, który wpływa na pogłębienie relacji między rodzicami, jak również między rodzicami a dzieckiem.